Starożytność

Historia Architektury

Starożytność

Architektura ewoluowała z potrzeb (schronienie, ochrona) i znaczenia (dostępne materiały budowlane, umiejętności). Z czasem, gdy kultura ludzka rozwijała się i wiedza była formalizowana przez tradycje i zwyczaje, architektura stała się rzemiosłem. Początkowo metodą prób i błędów, później improwizowane lub powtarzano udane próby. Miejscowa architektura była tworzona na całym świecie. Każde ludzkie osady były w większości rodzime. Z powodu nadwyżki w produkcji ekonomia ewoluowała powodując urbanizację oraz powstawanie obszarów zurbanizowanych, które rosły w pewnych przypadkach gwałtownie np.: Catal Huyuk w Anatolii oraz Mohenjo Daro w Pakistanie. W wielu starożytnych cywilizacjach, takich jak Egipt czy Mezopotamia, architektura i urbanistyka odzwierciedlały boskość, podczas gdy w innych starożytnych kulturach takich jak Persja, architektura była używana do zilustrowania potęgi kraju. Architektura i urbanistyka klasycznych cywilizacji takich jak Grecja i Rzym, ewoluowały z miejskich idei, a nie religijnych.Style architektoniczne rozwijały się.

 

Koloseum, oficjalnie w starożytności Amfiteatr Flawiuszów – amfiteatr w Rzymie, wzniesiony w latach 70-72 do 80 n.e. przez cesarzy z dynastii Flawiuszów.

 Wielki Sfinks w Gizie – wykuty z ogromnego bloku skalnego (o długości 73 m i wysokości 20 m) pozostawionego w wyrobisku z czasów Cheopsa, posąg leżącego lwa z głową władcy w chuście nemes, prawdopodobnie wizerunek Chefrena. Sama rzeźba ma długość 57 metrów, szerokość 6 m i wysokość 20 m.

 ^{http://pl.wikipedia.org/wiki/Architektura}